Στη πεδιάδα του ορίζοντα υπάρχει μια παιδική χαρά για όλα εκείνα τα παιδιά που πέθαναν στους πολέμους είτε γιατί δεν ήξεραν τι είναι ο πόλεμος, είτε από λάθος, είτε από υπερβάλλοντα ζήλο στρατόκαυλων φονιάδων που Λάμβαναν Διαταγές.

Κοίταξε τον ορίζοντα
και μη μου ψευτοκλαίς.
Στου ουρανού το καρουζέλ
μαζεύονται ψυχές.
Κόψανε τα νιάτα τους
με σφαίρες και πληγές .
Κι εσύ να μου ορκίζεσαι
Λάμβανες Διαταγές.

Μοιράζονται το φόβο τους
και κλαίνε αστραπές.
Στις κούνιες από σύννεφα
μαυρίζουν οι ψυχές.
Τις πιάνει το παράπονο
τρέχουν σε ορδές.
Κι εσύ να μου ορκίζεσαι
Λάμβανες Διαταγές.

Όμορφες και χαρούμενες
μ’ ευαίσθητες χορδές.
Της τράπουλας απώλεια
αθώες μου ψυχές.
Κι εσύ να μου ορκίζεσαι
Λάμβανες Διαταγές.

Στου ουρανού το κοίταγμα
με πιάνει μια τρομάρα.
Φωνή Αγγέλου άκουσα
πνιγμένη απ’ τα τσιγάρα.

Μαύρισαν από καημό
οι μάνες στο Ιράκ.
Μα εκεί δεν με λογάριαζες
ρουφούσες μόνο κράκ.
Μαύρισαν από καημό
οι μάνες στη Συρία
Σταμάτα να λες «Δεν ήξερα,
είναι τρομοκρατία».
Μαύρισαν από καημό
οι μάνες μες τη βάρκα
ακόμη κι ο ουρανός
φλέγεται σε κομμάτια.

Πέταξε το κράνος σου
μη κάνεις πως δε βλέπεις.
Δεν είναι παιδική χαρά
τον φόνο τον προβλέπεις.

Πίνακας: Shamsia Hassani

Άμα γουστάρεις, ακολούθησε το Περιθώριο στο Google News

The post Ιάσωνας Σταυράκης – Η πεδιάδα του ορίζοντα appeared first on Περιθώριο.