Ποιοί γιορτάζουν σήμερα?
Δημήτριος, Δημήτρης, Δημητρός, Μίμης, Τζίμης, Μήτσος, Δημητράκης, Τζιμάκος, Μητσάκος, Μήτρος, Δήμητρα, Μιμή, Μιμίκα, Δημητρούλα, Δημητρία, Ντίμι
Δήμος
Λέπτινος, Λεπτίνα
Λούππος, Λούππης
Κυπαρισσία, Παρεσίνα, Παρεσσία, Παρέσια, Παρέσσα
Ο Άγιος Δημήτριος
Ο Αγιος Δημήτριος γεννήθηκε γύρω στο 280 μ.χ στην θεσσαλονίκη επί αυτοκράτορος Μαξιμιανου και καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια.Είναι πολιούχος Αγιος της Θεσαλονίκηςκαι από τους ενδοξότερους Αγίους Της Χριστιανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.Υπηρετύσε το ρωμαικό στρατό και έφτασε σε νεαρή ηλικία στο βαθμο του χιλιάρχου.Ο Αγιος δίδασκε Την Αγία γραφη σε νεαρούς μαθητές,μία μέρα την διδασκαλία του την διέκοψαν οι ειδωλολάτρες και τον οδήγησαν στον αυτοκράτορα Μαξιμιανό,όπουτου ζήτησε να απαρνηθεί την πίστη του ,Ο Αγιος του απάντησε Τω Χριστώ μου πιστεύω μόνον.
Ο Μαξιμιανός εξοργισμένος από τη θαρραλέα στάση του αξιωματικού του διέταξε να τον φυλακίσουν.ένας σπό τους μαθητές Του Αγίου Ο νέστωρας παρουσιάστηκε στο στάδιο της Θεσσαλονίκης, όπου ο Μαξιμιανός διοργάνωνε αθλητικούς αγώνες και ζήτησε να αγωνιστεί εξ ονόματος των χριστιανών με τον θηριώδη και ακατανίκητο παλαιστή Λυαίο που ήταν ειδωλολάτρης.ο Νέστορας νίκησε και σκότωσε τον Λυαίο.Οργισμένος ο Μαξιμιλιανός από την ήττα του εκλεκτού του, διέταξε τον αποκεφαλισμό του Νέστορα και τη θανάτωση του Δημητρίου με λογχισμούς. Ο Δημήτριος τάφηκε στον τόπο του μαρτυρίου του, όπου αργότερα χτίστηκε ναός προς τιμήν του. Από τον τάφο του ανάβλυζε μύρο, για αυτό και η ονομασία Μυροβλήτης.
ο ελληνικός στρατός απελευθέρωσε τη Θεσσαλονίκη ανήμερα της εορτής του Αγίου Δημητρίου (26 Οκτωβρίου 1912), γεγονός που θεωρήθηκε θάυμα.Ο τυφλός της Αδριανούπολης
Ενας άνθρωπος από την Άδριανούπολη τυφλώθηκε και έβαλε στο νου του, να πάει στη Θεσσαλονίκη στον ναό του αγίου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου να γιατρευθεί. Και ετοιμάσθηκε να κινήσει, αλλά οι συγγενείς του τον εμπόδιζαν λέγοντάς του:
– Που θέλεις να πας άνθρωπε, που δεν μπορείς να περπατήσεις τόσο δρόμο πεζός, ενω μάλιστα είσαι και τυφλός! Κάτσε στο σπίτι σου και παρακάλεσε τον Θεό και τον άγιο και θα σε ελεήσουν κι εσένα, διότι η ο δρόμος είναι πολύς και επικίνδυνος.
Εκείνος όμως κίνησε στο δρόμο σκοντάφτοντας και χάνοντάς τον, και με πολύ κόπο, όσο μπορούσε, πήγαινε. Αύτον τον ταλαίπωρο βλέποντας άπό μακριά τους κόπους και την προθυμία του ο μεγαλομάρτυς Δημήτριος έρχεται καβαλλάρης και συναπαντα τον τυφλόνεκείνον άνθρωπο, και του λέει, σαν να μην ήξερε:
— Που πηγαίνεις έτσι μοναχός, άνθρωπε, τυφλός και ταλαίπωρος;
Και εκείνος είπε:
— Πηγαίνω στον τάφο του αγίου Δημητρίου να αναβλέψω
Λέγει ο άγιος:
Δεν μπορείς να πας διοτι ο δρόμος ειναι μακρυνός και δύσκολος.
Κι εκείνος είπε πάλι, οπως είπε και στους συγγενείς του:
— Έάν και δύο χρόνια παιδευτω περπατώντας, δεν θα σταματήσω, έως οτου πάω εκεί.
Λέει ο άγιος
— Επειδή έχεις τόση προθυμία να πας, έλα καβαλλίκευσε έδω πίσω μου πάνω στο άλογο να σε μεταφέρω καμπόσο τόπο να αναπαυθείς. Καβαλλίκευσε λοιπόν, και τον πηγε εκείνη την ημέρα στη Θεσσαλονίκη μέσα στην έκκλησία. Ο τυφλός, μη γνωρίζοντας το θαυμα και τον τόπο που βρισκόταν στεκόταν συλλογισμένος. Και του φαινόταν, ότι τον γέλασε ο άνθρωπος εκείνος και τον έφερε πάλι στο παζάρι της Άδριανουπόλεως, και άρχισε να κατηγορεί εκείνο όπου τον άνέβασε στο άλογό του λέγοντας:
— Τι είχε με έμενα ο άνθρωπος εκείνος και δεν άφησε να σκοντάφτω στο δρόμο μου; Με γέλασε. Άλλοίμονο σε μενα τον τυφλό και ταλαίπωρο.
Και μερικοί που τον άκουαν του ειπάν:
— Ω άνθρωπε, εσύ είσαι στη Θεσσαλονίκη μέσα στην έκκλησία του αγίου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου, και φαντάζεσαι ότι εισαι μέσα στο παζάρι της Άδριανουπόλεως;
Και ο ταλαίπωρος οπως άκουσε αυτά τα λόγια, έξεπλάγη και έμεινε άφωνος για πολλές ώρες. Κατόπιν τούτου φαίνεται λοιπόν ο μεγαλομάρτυς Δημήτριος, προς αυτόν στο όνειρό του τη νύχτα έκείνη, και του λέει:
— Ω, άνθρωπε, μη πιάνεις μόνον με τα χέρια σου αυτη την έκκλησία μου και καταλαβαίνεις την εύπρέπειά της, άλλα δες την με τα μάτια σου. Και άνοιξαν τα μάτια του, και είδε την θέση και την εύπρέπειά του ναου, και δόξασε τον Θεό και τον μεγαλομάρτυρα Δημήτριο.