Σαν πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις
Να μην τις παίρνει ο άνεμος.

~ Μανόλης Αναγνωστάκης, @poetry.gr

Φοβάμαι τους ανθρώπους που με καταλερωμένη τη φωλιά, πασχίζουν να βρουν λεκέδες στη δική σου.

~ Μανόλης Αναγνωστάκης, @poetry.gr

Κάτω από καθετί που σου σκεπάζει τη ζωή. Όταν όλα περάσουν— Σε περιμένω.

~ Μανόλης Αναγνωστάκης, @poetry.gr

Δεν έφταιγεν ο ίδιος. Τόσος ήτανε.

~ Μανόλης Αναγνωστάκης, @poetry.gr

Όρθιοι και μόνοι μες στη φοβερή ερημία του πλήθους.

~ Μανόλης Αναγνωστάκης, @poetry.gr

Το Τέλος, ώριμο, αδυσώπητο, μέσα στο βάρος τόσων τύψεων.

~ Μανόλης Αναγνωστάκης, @poetry.gr

Η αγάπη είναι ο φόβος που μας ενώνει με τους άλλους.

~ Μανόλης Αναγνωστάκης, @poetry.gr

Η ποίηση είναι έργο της νεότητας. Χρειάζεται ενθουσιασμό, αυταπάτες, ψευδαισθήσεις. Αυτά τα έχουν οι νέοι. Όσο μεγαλώνεις, κατέχεις καλύτερα τα μέσα σου. Γίνεσαι τεχνίτης, αλλά ένα ποίημα δεν χρειάζεται να είναι τέλειο για να είναι καλό.

~ Μανόλης Αναγνωστάκης, @poetry.gr

Θά ’ρθει μια μέρα που δε θα ’χουμε πια τί να πούμε Θα καθόμαστε απέναντι και θα κοιταζόμαστε στα μάτια

~ Μανόλης Αναγνωστάκης, @poetry.gr

Ο κόσμος ψάχνει σ’ όλη του τη ζωή να βρει τουλάχιστο τον έρωτα, μα δε βρίσκει τίποτα.
~ Μανόλης Αναγνωστάκης, @poetry.gr