Κ. Π. Καβαφης

0
694

Ο Κωνσταντίνος Π. Καβάφης γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου στις 29 Απριλίου 1863 και πέθανε το 1933 στην ίδια πόλη την ημέρα των γενεθλίων του. Συνολικά τα ποιήματα που έγραψε ο Καβάφης είναι 154. Στην οδό Λέψιους στην Αλεξάνδρεια, το διαμέρισμα του Καβάφη έχει μετατραπεί σε μουσείο με εκδόσεις, χειρόγραφα, μεταφράσεις, δημοσιεύματα και έργα τέχνης εμπνευσμένα από το έργο του, πλούσιο φωτογραφικό, φιλολογικό και άλλο υλικό.


Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξίδι. Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο. Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.
~Κ. Π. Καβάφης, @poetry.gr


Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους; Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις.
~Κ. Π. Καβάφης, @poetry.gr


Ίσως το φως νάναι μια νέα τυραννία. Ποιος ξέρει τι καινούργια πράγματα θα δείξει.
~Κ. Π. Καβάφης, @poetry.gr


Άλλα ζητεί η ψυχή σου, γι’ άλλα κλαίει.
~Κ. Π. Καβάφης, @poetry.gr


Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα που πρέπει το μεγάλο ΝΑΙ ή το μεγάλο ΟΧΙ να πούνε.
~Κ. Π. Καβάφης, @poetry.gr


Ίσως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός. Να μη βιαζόμεθα• είν’ επικίνδυνον πράγμα η βία.
~Κ. Π. Καβάφης, @poetry.gr


Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος, αποχαιρέτα την Αλεξάνδρεια που φεύγει.
~Κ. Π. Καβάφης, @poetry.gr


Δεν αποθνήσκουν οι θεοί. Η πίστις αποθνήσκει του αχαρίστου όχλου των θνητών.
~Κ. Π. Καβάφης, @poetry.gr


Τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
Αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.
~Κ. Π. Καβάφης, @poetry.gr


Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς τους ίδιους….
Δεν έχει πλοίο για σε δεν έχει οδό.
Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ,
σ’ όλη τη γη τη ρήμαξες.
~Κ. Π. Καβάφης, @poetry.gr


Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κι υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη…
Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Ανεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω.
~Κ. Π. Καβάφης, @poetry.gr


Επέστρεφε συχνά και παίρνε με, αγαπημένη αίσθησις.
~Κ. Π. Καβάφης, @poetry.gr


Κι’ όμως τον έρωτα που ήθελες τον είχα να στον δώσω•
τον έρωτα που ήθελα – τα μάτια σου με τώπαν
τα κουρασμένα και ύποπτα – είχες να με τον δώσης.
Τα σώματά μας αισθανθήκαν και γυρεύονταν•
το αίμα και το δέρμα μας ενόησαν.
Αλλά κρυφθήκαμε κ’ οι δυο μας ταραγμένοι.
~Κ. Π. Καβάφης, @poetry.gr