To ποίημα της νύχτας: Αμαρτολό, της Γαλάτειας Καζαντζάκη

0
283

Στη Σμύρνη Μέλπω,

Ηρώ στη Σαλονίκη,

στο Βόλο Κατινίτσα έναν καιρό∙

τώρα στα Βούρλα με φωνάζουν Λέλα.

Ο τόπος μου ποιος ήταν; ποιοι οι δικοί μου;

Αν ξέρω, ανάθεμά με!

Σπίτι – πατρίδα έχω τα μπορντέλα.

Ως κ’ οι πικροί μου χρόνοι οι παιδικοί μου,

θολές, σβησμένες ζωγραφιές,

κ’ είναι αδειανό σεντούκι η θύμησή μου.

Το σήμερα χειρότερο απ’ το χτες

και τ’ αύριο απ’ το σήμερα θε νάναι.

Φιλιά από στόματ’ άγνωστα, βρισιές,

κ’ οι χωροφύλακες να με τραβολογάνε.

Γλέντια, καυγάδες ως να φέξει,

αρρώστιες, αμφιθέατρο του Συγγρού

κ’ ενέσεις 606.

Πνιγμένου καραβιού σάπιο σανίδι,

όλη η ζωή μου του χαμού.

Μ’ από την κόλασή μου σου φωνάζω:

-Εικόνα σου είμαι, Κοινωνία, και σου μοιάζω.

Πηγή

Η Γαλάτεια Καζαντζάκη (Ηράκλειο Κρήτης, 8 Μαρτίου 1881 – Αθήνα, 17 Νοεμβρίου 1962) ήταν Ελληνίδα ποιήτρια και συγγραφέας. Ήταν κόρη του λόγιου εκδότη Στυλιανού Αλεξίου. Το 1911 παντρεύτηκε τον συγγραφέα Νίκο Καζαντζάκη και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Το 1926 χώρισε με τον Ν. Καζαντζάκη και το 1933 παντρεύτηκε τον ποιητή και κριτικό Μάρκο Αυγέρη. Υπήρξε στρατευμένη στα κομμουνιστικά ιδανικά της και συνέδεσε την λογοτεχνία της με διάφορες πτυχές του ελληνικού βίου της εποχής.