[Μην φύγετε αν δεν λάβετε μέρος στο QUIZ μας, στο τέλος της σελίδας… είναι για δυνατούς αναγνώστες]

H Assoc.Prof. Μακλένα Νίκα είναι Λέκτορας της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο Τιράνων, Σχολή Ξένων Γλωσσών, Τμήμα Ελληνικής Γλώσσας από το 2006. Tο ακαδημαικό ενδιαφέρον της συγκετρώνεται κυρίως στη συγκριτική λογοτεχνία σχετικά με την εξέλιξη του υπερρεαλισμού στην Ελλάδα, Αλβανία και σε άλλες χώρες. Ασχολείται με λογοτεχνικές μεταφράσεις Ελλήνων συγγραφέων και θεατρικών έργων στα Αλβανικά, όπως Νίκος Καζαντζάκης, Μάρω Δούκα, Κώστας Μουρσελάς, Άλκη Ζέη, Νίκος Χρυσός, και άλλοι. Είναι πρόεδρος της Εταιρίας Φίλων του Νίκου Καζαντζάκη για το τμήμα Αλβανίας από το 2009. Επίσης, είναι συγγραφέας τριών ποιητικών βιβλίων, που εκδόθηκαν στην Αλβανία, το 2000 (Εγώ, Εσύ, Εμείς, Εκδόσεις Marin Barleti), το 2020 (Οξύμωρο, Εκδόσεις Τoena, υποψήφιος για το Κρατικό Βραβείο Ποίησης, Υπουργείο Πολιτισμού της Αλβανικής Δημοκρατιας), το 2023 (Νιτρογλυκερίνη, Εκδόσεις Τoena). Το 2022 βραβεύτηκε ως αντιπρόσωπος του Ελληνικού Πολιτισμού από το Ε.Ι.Π.

νιτρογλυκερίνη

στην ψυχική μου τριάδα

ανακάλυψα

πολύ νιτρογλυκερίνη

και αρκετή μορφίνη των δικών σας ωδών

φέρω μέσα μου το αίμα σας όταν γραφώ

φέρω τις φλέβες σας σε κάθε ομιχλώδη μοναξιά

και το αργυρό σας νιτρικό άλας στο δάκρυ της ευτυχίας

την γλυκερίνη σας την αρωματισμένη που μου απαλαίνει τους πόνους

η απαλή σας μελωδία με νανουρίζει και με κοιμίζει

μες στις ανεμικές και ατροφικές νυχτιές

όταν η μουσική που ηχεί μοιάζει με πένθιμο εμβατήριο

κατέχω νιτρογλυκερίνη αρκετή από σας

για να ισορροπήσω την εσωτερική μου πίεση in situ

βλέπω το φως που ξεσπάει στην κίτρινη λάμψη του ήλιου

όταν καταπίνω ταμπλέτες νιτρογλυκερίνης (που με τόση αγάπη με ταΐσατε τόσα χρόνια)

μετά από τόσα εμφράγματα

σας αγαπώ, f.d.

ποιητική θεραπεία

ο οργανισμός μας κατέχει την ιδιότητα της αυτοθεραπείας

οι φυσικές δυνάμεις εντός μας είναι οι πραγματικοί θεραπευτές της ασθένειας

Ιπποκράτης

έχω μέσα μου πλήθος ποιητικών εμβρύων που τα ‘χω συλλάβει με το φως της σελήνης και του ήλιου

ως αναλγητικό στηθάγχης ακετυλοχολίνης που υποοξυγονώνται από μυϊκή ανεπάρκεια

σε παχιά ενδομήτρια με θρόμβους αίματος αιματοβαμμένους σε ηδονισμό

και σαν ποιητική θεραπεία σεροτονίνης σε οξείες περιπτώσεις αναπνευστικής ασφυξίας

ή σε κάψιμο η βρόγχο του καρδιακού μυός από το κάπνισμα

τα ποιητικά μου έμβρυα οξυγονώνουν το είναι μου

σαν μεταβιβαστικές νευρώσεις

μου ξεφράζουν της μοναχικές φλέβες

ως νιτρικά νανουρίσματα

βρήκα την ποιητική μου θεραπεία,

σαν ορό λέξεων πεταγμένων στη λήθη

που τις επιστρέφω ξανά στον εαυτό μου

σε αγγειακές συστοιχίες

του δικού μου χειρουργείου

βρίσκομαι σε ακίνδυνη ποιητική κατάθλιψη

τα οξύμωρα έχουν συνέχεια

Τα ενάντια τοις εναντίοις εισίν ιάματα                

Ιπποκράτης

είναι μόνιμη και διαρκή παθολογία

η οξύμωρη δική μου πάθηση

δεν ψάχνω για θαυματουργά γιατροσόφια

ούτε για καθαρτικά που θα ανακουφίσουν τα υπολείμματα της ύπαρξής μου

είμαι ταυτόχρονα η ασθενής και η θεραπεύτρια των οξύμωρών μου

εισάγω το είναι μου στον ψυχιατρικό θάλαμο του εαυτού μου

τον θεραπεύω με τα δικά μου ποιητικά αυτοσχέδια προσθετικά

κόβω μια βόλτα στους ρόδινους κήπους της φαντασίας μου

βρίσκω τους αντισπασμωδικούς ορούς για τις ηλιακές μου φλέβες

και πονάει το κάρφωμα της βελόνας στο πετρωμένο μου είναι

φλέγεται το αίμα όταν η επιθυμία αψηφάει τη λογική που παρακάμπτεται από την κυτταρική μου επείγουσα κνίδωση

είναι οξύμωρα μέσα στην δική μου ύπαρξη

τα έχω δεχθεί ως ανωμαλίες,

φυσικές η παθολογικές, πια

είναι τα δικά μου οξύμωρα

τα ορθοπεδικά μου για να σταθώ όρθια

στη ζωή

έρωτος σεροτονίνη

όταν ο έρωτας κοκκίνησε το χιόνι

και το ερυθρό με το λευκό σφιχταγκαλιάστηκαν

πάνω στα οστά νιφάδες ασβεστίου χιονιού

αναζωογονήσαν τα κύτταρα της μνήμης

και το μουσικό παράπονο ενεγράφη σε Φεβρουάριου εύθραυστο πεντάγραμμο

δίχως βάρος το σώμα μου ένιωσα

απ’ το χαμό

την εξάτμιση

τη συρρίκνωση

τον λευκών υγρών στο κόκκινο των φίλιων

και αντάμα με το χιόνι έπεφταν απαλά

σε ενώσεις βουλιμίας

πάνω σε έρωτος σεροτονίνη

αυτοΰπνωση

εμφανίζεται ξαφνικά

και σε βρίσκει απροετοίμαστο

η ασθένεια της νοημοσύνης

σου σφίγγει τους άνω μύες

σου αφαιρεί τον λόγο

τη λειτουργικότητα

σου παραλύει τους σπόνδυλους

με τα παράσιτα που έχουν πολλαπλασιαστεί εντός σου

τι διάολο γίνεται; – ρωτάνε τα άτομά σου που σπαρταράν σαν ανυπάκουα ψάρια στην ακτή των λεπρών

μα εσύ έχεις ήδη συνηθίσει

με την μοναχική σου αυτοΰπνωση

ένα είδος γλυκιάς θεραπείας για τις τοξίνες του μυαλού

για το αύριο το φωτεινό

πρέπει να ξυπνήσεις

από την νυχτερινή νάρκωση

 ***Απόδοση στα Ελληνικα: Αχιλλέας Γκάρος

Μερικές φωνές, όχι μόνο δε χάνουν την ένταση και την αλήθεια τους με τα χρόνια, αλλά, αντιθέτως, ωριμάζουν, μεστώνουν, δυναμώνουν.  Μια τέτοια περίπτωση αποτελεί και ο Γρηγόριος Ξενόπουλος.
Ο συγγραφέας που «διέπλασσε» γενιές και γενιές αναγνωστών, επέφερε τομές στην ελληνική πεζογραφία και το θέατρο, μίλησε για τον έρωτα όπως άλλος κανείς και έζησε μια αμιγώς μυθιστορηματική ζωή στην πιο συναρπαστική αλλά και δύσκολη περίοδο της ελληνικής Ιστορίας μάς συστήνεται από την αρχή. 
Τέσσερα εμβληματικά έργα που άφησαν εποχή ξανάρχονται στο φως με συναρπαστικά εξώφυλλα, εμπνευσμένα εισαγωγικά σημειώματα αλλά και απολαυστικά προλογικά κείμενα του ίδιου του συγγραφέα, που συνόδευαν τις αρχικές εκδόσεις.
Η ΑΝΑΔΥΟΜΕΝΗ, οι ΜΥΣΤΙΚΟΙ ΑΡΡΑΒΩΝΕΣ, η ΣΤΕΛΛΑ ΒΙΟΛΑΝΤΗ και ο ΚΑΤΗΦΟΡΟΣ ξαναβρίσκουν μια θέση στις προθήκες των βιβλιοπωλείων και υπόσχονται να μας συγκινήσουν, να μας μαγέψουν, να μας διασκεδάσουν, να μας προβληματίσουν και να μας ταξιδέψουν… από την αρχή.

Eπικοινωνήστε με εμάς για να ενημερωθείτε ποια είναι τα οφέλη της κάθε συνδομής και την καταλληλότερη για εσάς στο e-mail info@literature.gr

Ακολουθήστε το Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.